Prawdopodobnie nie chodziło o to, żeby pokazać, że był bohaterem. Był zwykłym żołnierzem, a raczej człowiekiem, który podjął trudną dla człowieka decyzję: ocalić innych kosztem własnym. Musiał zostać pojmany przez Niemców, bo Francuzi i Anglicy raczej poznaliby, że wrak samolotu to Spitfire. Jednak podejrzewam, że nie o to chodziło w tym filmie, aby wyróżniać konkretnych ludzi - bohaterów. Jest to raczej pokazanie wysiłku sporej części społeczeństwa Wielkiej Brytanii podczas wojny, zwykłych ludzi, którzy w swoich łódeczkach przepłynęli kanał dla ratowania "swoich" żołnierzy uwięzionych na plaży w Dunkierce. Niestety nie za bardzo się to udało (pokazanie tego). Jak na tak dużą i "dynamiczną" operację ("Dynamo") tempo filmu jest spowolnione do granic niemożliwości. Nic się nie dzieje, nie widać tego rozmachu. To tak jakby ktoś wystawił sztukę w ciasnej salce i nazwał ją: "Dunkierka - wielka ucieczka", a rolę wszystkich postaci grałby jeden aktor na scenie wielkości znaczka pocztowego. Niepokojąca muzyka Zimmera też tutaj się nie przysłużyła, bo wolałbym już, żeby przez cały film panowała cisza - odgłosy bicia serca, albo przyspieszony oddech, a nie wkurzające dźwięki, które wwiercały się w mózg. Można zrobić dobry film wojenny i nutką rozważań na temat nieuchronności śmierci np: świetna w mojej ocenie - "Cienka czerwona linia", gdzie Zimmer się o wiele bardziej popisał. Nolanowi nie wyszedł ten film zupełnie.