Francuzka Marion (Delpy) i Amerykanin Jack (Adam Goldberg) postanawiają ożywić nieco swój związek i wyruszają w poszukiwaniu zagubionego gdzieś po drodze romantyzmu na Stary Kontynent. Nie mogą zatem ominąć Paryża, tym bardziej, że jest to doskonała okazja, by odwiedzić teściów Jacka, którzy niestety nie znają angielskiego...

Spotkanie z nimi oraz całym zastępem eks-chłopaków Marion obnaży różnice kulturowe, a także różnice płci dzielące Amerykanów i Europejczyków, a widzów rozbawi do łez!

Film opowiada historię pary z Nowego Yorku, która stara się wskrzesić żar swojego związku na wakacjach w Europie.Tydzień w Wenecji okazał się kompletną klapą. Obydwoje mają większe oczekiwania, co do ostatnich dwóch dni w Paryżu. Niestety, kombinacja nie mówiących po angielsku rodziców Marion, jej byłych chłopaków i obsesji Jacka na punkcie fotografowania wszystkiego naokoło, nie wróży im zbyt dobrze.

Francuska fotografka Marion i amerykański projektant Jack mieszkający w Nowym Jorku próbują urozmaicić swój związek romantycznym wyjazdem do Europy. Pobyt w Wenecji, gdzie oboje nabawili się dolegliwości gastrycznych, okazał sie kompletną klapą. Tak więc nadzieję na spędzenie niezapomnianych chwil pokładają w podróży do Paryża. Lecz kombinacja nie mówiących po angielsku rodziców Marion, jej byłych chłopaków i obsesji Jacka fotografowania wszelkich sławnych osobistości Paryża nie wróży zbyt dobrze. Czy Marion i Jack będą zdolni ocalić swój związek? Czy znów będą uprawiać seks? Czy też tylko perfekcyjnie opanują sztukę prowadzenia sporów?

Delpy gra Marion, mieszkającą w Stanach Francuzkę, fotografkę z intrygującą wadą wzroku, pozostającą od dwóch lat w związku z brodatym (ale i wytatuowanym) nowojorczykiem Jackiem, z zawodu projektantem wnętrz. Dwa lata to dla związku często moment krytyczny, Marion i Jack wybrali się więc w podróż do Wenecji, aby odświeżyć doznania uczuciowe - nie bardzo się to udało i teraz, w drodze powrotnej do Stanów, zatrzymują się na dwa dni w rodzinnym mieście Marion, Paryżu. Ale jeśli Wenecja była porażką, to Paryż jest katastrofą - z wielu powodów, z których najważniejszy jest taki, że co i rusz napotykają tu na ulicy jakiegoś byłego Marion. "Dwa dni w Paryżu" jest bardzo zręczną grą stereotypów - stereotypowego wyobrażenia o tytułowym mieście, stereotypów narodowych, stereotypów kobiecych i męskich itd. Wszystko jest tu mocno gadane (ale dialogi są błyskotliwe), epizodyczne (ale są to epizody na ogół bardzo śmieszne), pozostawiające wrażenie lekkiej improwizacji (choć w rzeczywistości starannie dopracowane).