Karen miała 36 lat grając w tym filmie. Nie dość że stara to i uroda wątpliwa. Biedny Homer. I to jego dziwne natręctwo z dłońmi. Film niezły, dający do myślenia. Tylko trochę za długi, podzieliłam go sobie na wie części.

Goldie Hawn była w pierwszej kolejności brana pod uwagę do roli Faye Greener, lecz ją odrzuciła. Pod uwagę brano też Cybill Shepherd. Karen Black może rzeczywiście liczyła sobie zbyt wiele wiosen do roli Faye ( co rzuciło się w oko, gdy 36-letniej aktorce "asystował" 28-letni wówczas William Atherton), ale nazywanie jej "za starą" jest chyba lekką przesadą.
Przede wszystkim, trzeba przyznać, że swą postać odegrała świetnie i ja osobiście nie widzę żadnej innej aktorki w tej roli. Karen Black idealnie wciela się w postacie próżnych, płytkich, czy pretensjonalnych kobiet ( co widać chociażby w obrazie "Pięć łatwych utworów"). Być może nie jest to klasyczna piękność, ale posiada swój urok i w tym filmie ma to akurat duży plus.
Łagodna i subtelna aparycja Goldie, czy Cybill z pewnością odebrałyby mocy i rozmachu postaci zepsutej i afektownej Faye. Karen Black ma ostre i charakterystyczne rysy, zaryzykowałabym nawet stwierdzenie, że momentami przypomina Amandę Lepore. Oczy osadzone blisko siebie, wydatne kości policzkowe i szerokie usta. Z mocnym makijażem jawi się trochę jak karykatura kobiety (tymi słowami nie uwłaczam oczywiście w żadnej sposób aktorce), co w tym filmie akurat niesamowicie się przydało, biorąc pod uwagę alegoryczny i drapieżny wydźwięk całości.

Kiepski dobór aktorki do tej roli - trochę popsuł odbiór filmu. Zamiast wczuć się w historię - zastanawiałem się dlaczego dorosła kobieta zachowuje się aż tak beztrosko, a gdy powiedziała, że chce zachować cnotę - to dopiero się zdziwiłem. ;) Jednak zakończenie rekompensuje wszystko.