Bardzo lubię filmy dziwne, naładowane przeróżną symboliką i takie po których zostaje dziwne wrażenie niedokończenia.
Natomiast ten film to jakiś tragiczny gniot i nawet nie da się udawać, ze ten brak sensu to specjalnie i zamierzony efekt artystyczny. Wybraliśmy się ze znajomymi, opis brzmiał bardzo zachęcająco.
Pierwsze wrażenie - główna bohaterka ma wieczną minę Belli ze Zmierzchu, czyli cały czas wygląda jakby miała mdłości. Jej poziom aktorstwa to zresztą bardzo smutna kwestia, wiecznie ta sama mina i ten sam ton. Dodajmy do tego nieprzeciętnie irytujący charakter postaci, która pracuje jako pokojowka i w kolko odpyskowuje pracodawcom mamrocząc coś pod nosem.
Niestety nie dowiedziałam się o czym jest film, bo fabuła praktycznie nie istnieje, przez większość czasu nasza nieszczęsna bohaterka biega po schodach w górę i w dół, a co ciekawe po trzykrotnym przejsciu po schodach dyszy i słania się na nogach jakby przebiegła maraton. Sceny biegów po schodach przerywane są nic nie wnoszącymi dialogami.
Wnosząc z opisu, miało być jakies wyuzdanie - nie wiem czy tam mozna okreslic te cztery kilkusekundowe sceny polegajace na tym, ze ktoś smętnie leży na bohaterce i dyszy.

Zapowiadało się ciekawie, a w efekcie po raz pierwszy w życiu miałam ochotę wyjść w trakcie filmu. Zmarnowany potencjał.