Poetycki film psychologiczny. Zapłakana dziewczyna próbuje popełnić samobójstwo na paryskim moście. Powstrzymuje ją cyrkowiec, który właśnie szukał asystentki do swego programu estradowego. Dziewczyna przyjmuje jego zaproszenie, zaczynają występować razem.
Bo to właśnie miłość, kiedy zaczynamy przy kimś wierzyć we własne szczęście. Prosta definicja, a jaka prawdziwa.
Dawno nie ogladalem filmu, ktory by mi sie tak spodobal. Poczulem po ostatniej scenie, ze wlasnie takie kino lubie ogladac najbardziej. Jest on zupelnie inny. Zrealizowany w czerni i bieli, jeszcze przed wielkim wybuchem retromanii, pokazuje jak mozna zrobic dobry film, nienudny, inteligentny i w...
Film wywołał we mnie wszystkie możliwe uczucia: wzruszenie, zaciekawienie, napięcie ale i nudę, irytację, znużenie. Z jednej strony jest to piękny poetycki obraz , a z drugiej przyjęta konwencja była dla mnie bardzo przewidywalna i schematyczna - na zasadzie dyskusji z masowymi ideałami i...