Całkiem nieźle się to oglądało. A na pewno lepiej od którejkolwiek z części Zmierzchu. Moim zdaniem po prostu Catherine Hardwicke wyciągnęła kilka wniosków. Oczywiście, wciąż nie jest to jakiś bardzo interesujący film, ale widać postęp.

Może i od historii nie bije oryginalność, ale nie jest już na pewno tak płytka jak ta przedstawiona w Sadze Zmierzch. Główni bohaterzy też są znacznie ciekawsi. Same dialogi są też ciekawsze mimo, że wciąż stoją na przeciętnym poziomie.

Gadający wilczur trochę mnie denerwował, ale nie aż tak jak wyjątkowo irytująca przemiana w wilkołaków w Zmierzchu. Niestety wciąż nie przypominał w żaden sposób wilkołaka znanego nam wszystkich z horrorów, a raczej tylko przerośniętego wilka. Zresztą to jedna z wad tego filmu - tego horroru jakoś specjalnie się tu nie odczuwa i bardziej przypomina thriller. Nie jest aż tak mrocznie jak być powinno.

Najlepiej wypadła autorom zabawa w to, kto jest wilkołakiem. Ta właśnie zabawa jest czymś, co podkręca tempo tego filmu i trzyma w napięciu. Ostateczne jej rozwiązanie może nie do końca mnie przekonało, ale mimo wszystko oceniam ten aspekt tego filmu na plus. Równie fajnie wypadła baśniowa scenografia, klimat tego małego miasteczka jest niezły. Niestety zakończenie trochę tandetne obniża ocenę dla tego filmu.

Moja ocena: 6/10.