... to będzie wiedział kto jest wilkołakiem już po...
.
.
.
.
.
.
.
.
... jakiś 30 minutach filmu.

W zasadzie w 25 minucie już domyślałem się kto to jest i jaki jest motyw zabójstwa dziewczyny i ojca narzeczonego (słowa matki do Valerie), a po 33 minutach moje domysły się
sprawdziły, gdy jej ojciec znika z przyjęcia, a chwilę później następuje atak bestii. Nie bardzo rozumiem czemu cała tajemnica zostaje "sprzedana" widzowi już w zasadzie na początku
filmu, a później próbuje się go nieudolnie zwieźć z tropu.

ZAKOŃCZENIE POWINNO BYĆ NIE DO PRZEWIDZENIA!

I jeszcze to ckliwe zakończenie: "będę na ciebie czekać"... i czeka. Doprawdy zacnie. ;/

Lepiej by było, gdyby wilkołakiem okazał się jakiś świniopas, który od zawsze podkochiwał się w blondynie, i którego wcześniej nie było w żadnej scenie. On by ugryzł Petera. Peter z
blondzią by go zabili i pozbyli się ciała. On by odpłynął, ona by powiedziała, że "będzie czekać", a później żyłaby z Henrym i miała z nim dwoje dzieci.
Zakończenie byłoby takie, że pokazana by była wioska, gdzie ludzie sobie żyją w sielance, uśmiechnięci, radośni i pewni, że bestii już nie ma. W centrum przy studni Valerie tonęła by w
objęciach Henry'ego a dzieciaki biegałyby wokół nich. Oddalenie kamery... coraz dalej... widać jak kamera przesuwa się wgłąb lasu... i pokazanie Petera, który wreszcie opanowawszy
swą nową naturę wraca do swej ukochanej i widzi, że ździra nie dotrzymała słowa. Zbliżenie na jego oczy i ukazanie jak radość przeradza się w smutek, a po chwili w dziki gniew.
Zaczyna cicho mruczeć... dźwięk staje się powoli coraz głośniejszy... szybka zmiana kadru na sielankową wioskę i w tym samym czasie nagle słychać przerażające, gniewne wycie
Petera. Ludzie zamierają. Z ich twarzy znikają uśmiechy, a zastępują je miny przerażenia. Miny mówiące, że wiedzą, że zagrożenie wróciło. KONIEC