Podeszłam do tego filmu bardzo sceptycznie. Wydawało mi się, że będzie to jakaś oderwana od realiów, ugrzeczniona papka dla niewymagających. Pozytywnie mnie zaskoczył ten obraz. Po pierwsze, ukazuje bardzo aktualne problemy wielu młodych kobiet, które pomimo urody i intelektu są zagubione i samotne w dzisiejszym świecie. Kolejny plus: brak spolaryzowanych postaci. Każdy bohater miał swoje dobre, jak i ciemne strony charakteru, przez co film nie był naiwny i łopatologiczny. Wiadomo, że nie jest to wielkie kino, ale wg mnie tematyka potrzebna i ku przestrodze. Rozumiałam niektóre stany emocjonalne głównej bohaterki, uwikłanie w toksyczne relacje, które pomimo destrukcyjnych stron dawały jej także jakieś korzyści skoro nie umiała ich zakończyć, dojmująca samotność, ale przede wszystkim wewnętrzna pustka, której nikt nie jest w stanie zapełnić. Poza nami samymi. Jestem kilka lat starsza od głównej bohaterki, ale pamietam siebie sprzed kilku lat, kiedy byłam w jej wieku i też przeżywałam ciężki okres w życiu i wiem jak wiele może wyprostować czas, dlatego tym bardziej smuci mnie zakończenie filmu. Morał dla mnie jest jeden: mimo wszystko należy liczyć przede wszystkim na siebie i nie mieć zbyt dużych oczekiwań wobec ludzi.