Przeglądam te komentarze tutaj i pod szwedzkimi filmami i generalnie na usta ciągle
ciśnie mi się tylko jedno - WTF?

Mam mocne wrażenie, że wiele osób podnieca się szwedzką wersją z dwóch powodów:
1. Nie czytali książki,
2. Lubienie kina nie-z-hollywood jest modne.

Ad.1. Przeczytałem trzy tomy Millennium i dzięki temu rozumiem o co w ogóle chodzi.
Gdybym nie czytał książek, to generalnie nie rozumiałbym połowy tego co dzieje się w
filmach, bo wiele rzeczy tam zostało pominiętych, spłyconych, zmienionych, wątki
"wyskakują" z niczego, bez ładu i składu: groźby wysyłane mailami do Eriki w 3 części,
pojawienie się grupy rządowej prowadzącej dochodzenie ws. Sekcji, włamywanie się do
komputerów przez hakerów, powiązanie pomiędzy Dagiem/Mią i Lisbeth, pojawienie się
policjantów (Bublanski, Modig, ...) w rządowej grupie śledczej, rola Armanskiego, rola
Palmgrena, ... - mógłbym tak długo. Jestem w 99% pewien, że gdybym nie znał książek,
to z filmów zrozumiałbym dużo mniej (żeby nie powiedzieć, że nic). Co więcej - w filmach
szwedzkich względem książki zostało zmienione BARDZO DUŻO. Owszem film to film,
książka to książka, nie muszą być takie same, ale ja mówię o istotnych wątkach: Lisbeth
została wciągnięta do poszukiwań Hariet w zupełnie inny sposób, Henrik znał się z
Armanskim, Mikael został przekonany do poszukiwań Hariet obietnicą dowodów na
Wennerströma, Martin zginął w zupełnie inny sposób (samobójstwo, a nie przypadkowy
wypadek), wszystkie romanse Mikaela, zagadka liczb Hariet została rozwiązana przez
kogoś innego, siostra Hariet (Anita) żyła, Ronald ukradł gangowi pieniądze (dlatego go
zamordowali), redakcja Millennium blefowała w sprawie dowodów, sabotowanie (czy
może "sterowanie") śledztwa policyjnego przez Sekcję, przenosiny Eriki do innej gazety,
... - tutaj również mógłbym wymieniać w nieskończoność. Nie mówiąc już o tak oczywistej
sprawie, że w szwedzkich filmach postacie w ogóle nie mają żadnych uczuć i psychiki,
szczególnie w 2 i 3 części to takie robociki...

Ad.2. Szczególnie widać to w zachwytach nad szwedzką wersją, a jak można się
podniecać filmem z aktorstwem na poziomie serialu-tasiemca? W tych filmach
(szczególnie 2 i 3 cześć) nie ma w ogóle emocji, akcja skacze bezładnie po wątkach,
których związek przyczynowo-skutkowy jest zrozumiały tylko dla osób które znają książkę,
itp., itd., etc. - patrz punkt 1. Poza tym - jak można oceniać film (amerykański), którego się
nie widziało? Jak można oceniać, skoro druga i trzecia część amerykańska jest jeszcze
daleka od powstania? Jak można mówić o tym, że "hollywood jak zwykle polukrowąło i
wyidealizowało postacie", skoro tak właśnie stało się w wersji szwedzkiej, ale żeby to
zobaczyć trzeba by przeczytać książkę:
- smutek Mikaela gdy dowiedział się, że Lisbeth pozwoliła zginąć Martinowi (a w książce
w ogóle nie było sprawy, bo Martin zabił się sam) pokazuje jak bardzo wspaniałomyślny
był Mikael,
- pominięcie wszystkich romansów Mikaela (czterech? Cecilia, Erika, Monica, spłycony
wątek z Lisbeth) co pokazuje go w lepszym świetle, a nie jako gościa w kilku nic-nie-
znaczących związkach, co szczególnie istotne jest w przypadku Eriki, która ma męża
(heloł!),
- prokurator Ekstrom w książce daje się manipulować Sekcji dużo bardziej (karierowicz),
- Ronald w filmach ukazany jest tako osiłek-tępak, a w książce jest dużo większym
psychopatą, a nie tępakiem,
- rozmowa Lisbeth z jej matką pod koniec pierwszej części to normalnie lukier idealny,
matka Lisbeth w książce była, że tak powiem, offline i żadnych płaczów nad ojcem-
mężem nie było,
- ...
To po prostu bardzo modne mówić, że się ogląda "lepsze nie-hollywodzkie" filmy.

O wyglądzie postaci i ich dopasowaniu do filmu tylko pokrótce:
- Ronald w filmie wygląda co najwyżej na dziadka Lisbeth, a nie na jej brata w wieku lat
35,
- Erika, w książce przedstawiona jako bardzo atrakcyjna, w filmie nie do końca taka jest,
- Mikael i Erika są starsi niż można by oczekiwać po książce.

Reasumując:
- jeśli ktoś czytał książkę, to ciężko mi zrozumieć jak mogą mu się podobać szwedzkie
filmy, z powodów podanych powyżej (niezgodność w istotnych wątkach, wypranie postaci
z emocji i wycięcie relacji między nimi, wyskakiwanie wątków "z nikąd", ...),
- jeśli ktoś nie czytał książki, to ciężko mi uwierzyć, że osoba taka była w stanie zrozumieć
to co dzieje się w szwedzkich filmach, z powodów podanych wyżej (wyskakiwanie
wątków "z nikąd").

Tyle. Teraz czekam na wersję amerykańską, oczekiwania mam bardzo wysokie, trailery
są świetne, mam nadzieję, że się nie zawiodę.

4\/3!!