Popieram powyższego Kolegę, ale z drobnymi wyjątkami: w wielu miejscach scenarzysta wpadł w samozachwycenie się swoimi dialogami i film miejscami jest przegadany w złym sensie tego słowa: słowotok miejscami graniczy z afazją Wernickego. To samo zaszło z niektórymi ujęciami w zwolnionym tempie i niektórymi pokazami kunsztu aktorskiego (w sensie tańca i gestykulacji).

Nie jest tych złych momentów zbyt wiele, ot tyle żeby na chwilę zrobić sobie herbatkę czy coś podobnego.

Niby w gatunku slashera "nie da się" zrobić nic nowego, a jednak. Pierwsza połowa filmu jest naprawdę pomysłowa i co chwilę jesteśmy czymś zaskakiwani, bo nie wiemy co się za chwilę wydarzy. Niestety później, a już w szczególności w końcówce chyba zabrakło pomysłów i dostajemy same klisze. Zostajemy też z kilkoma pytaniami i widać tu leniwe scenopisarstwo. Chociaż można zrzucić winę na to, że to właśnie miało takie być, bo to pastisz...