ten film jest komiksowy do szpiku kości. A dokładniej: mangowy. Swoją drogą ciężko nazwać go filmem fabularnym w klasycznym tego słowa znaczeniu. Jest to jeden wielki eksperyment. Zdjęcia (motaż! kadry!), muzyka, klimat - mistrzostwo świata! Elektroniczna muzyka, trochę gitarowa, wprowadza w jakiś szalony trans co kończy się wybuchowym finałem, który na widza wpływa własnie ... wybuchowo. I do tego już w rytmie szalonego punkrocka. Wbrew pozorom nie można tego nazwać filmem akcji, jest tu ledwie jedna scena akcji sensu stricte. Ishii skupia się na wprowadzeniu widza w dziwny świat bohaterów, pozwala widzowi wsiąknąć do świata filmu, wciąga go nawet emocjonalnie, po prostu wprawia go we wspomniany trans. Dzieło to jest zabawą formą, a zabawa ta jest przednia (albo jeszcze lepiej!). Doskonała rozrywka i coś co śmiało można nazwać komiksowym dziełem sztuki, a którego najlepszym określeniem będzie: ELEKTRYCZNOŚĆ. Po prostu elektryczny geniusz, którego z pewnością nie wszyscy zrozumieją, a wielu od razu odrzuci. Ale ja się do nich nie zaliczam.