Matka Àsii w trakcie rutynowych czynności domowych dostaję telefon, że coś się stało niedobrego z jej córką. W szpitalu przy dziewczynie czuwa Nathaniel. Kobieta pyta go gdzie świadomością może znajdować się jej dziecko, bo samo ciało jest nikim. Następuje retrospekcja, gdy główna bohaterka siedziała z przyjaciółkami i podszedł do nich Nat zapraszając je do kina z jego kumplami. Przechodzi dziewczyna, która jest uważana za dziwaczkę. Erika opowiada o niej głupoty jak np to, że należy do sekty czczącej kosmitów, a Norah jej wtóruje.

W kinie Nathaniel pierwszy podejmuje starania o pogłębienie znajomości z koleżanką. Àsia podchodzi do tego faktu bardzo pozytywnie i nie oponuje. W domu zamiast uczyć się nastolatka szkicuje chłopaka w którym się zakochała. Dość szybko zostali szczęśliwą parą. W wolnym czasie główna bohaterka idzie pozować dla studentki sztuki, którą okazuje się być dziwna dziewczyna Eloïse. Z początku dziewczyny się nie dogadują, ale za sprawą spontanicznego impulsu dochodzi jednak do współpracy.

Główna bohaterka jest osobą cichą, nieśmiałą może nawet introwertyczną, ale bardzo uczuciową. Zaprezentowane w filmie początki obu relacji są bardzo urocze. Àsia przeżyła w dzieciństwie tragedię jaką jest rozwód rodziców i śmierć ojca. Jej matka, której imienia nie jest nam dane poznać jest bardzo zaborcza kłamiąc na temat byłego męża córce oraz wybierając za nią z kim ma być. Motyw odkrywania swojej tożsamości seksualnej skojarzył mi się od razu z ''Życiem Adeli'' (2013), bo główne bohaterki są w podobnym wieku. Wspólne cechy mają też filmy ''Wielcy malutcy'' (2018) oraz ''Portret kobiety w ogniu'' (2019). Gra aktorska na bardzo dobrym poziomie. Fabuła bardzo zmieniała mój punkt widzenia w trakcie oglądania. Trzyma w napięciu i pozostawia w poczuciu bezradności. Moja ocena to 9/10.