W swoim drugim reżyserskim wysiłku Tommy Lee Jones pokazuje trudy podbicia Zachodu - no i ich skutki, zwłaszcza dla pionierskich kobiet. Jego ponury western idzie sladem taboru, ktory wedruje w przeciwnym kierunku niz zwykle - z terra incognita a wiec Dzikiego Zachodu- z powrotem do cywilizacji.

Zgodnie ze stacjami tej calej wędrówki - Homesman jest znacznie bardziej liniowy niz "Trzy pogrzeby Melquiadesa Estrady" a wiec niz debiut rezyserski Jones'a i ogólnie nie jest tak potężny i silny jak on. Autor zdjęć w "Babel" Rodrigo Prieto sprawia, że ​​ten krnabry krajobraz staje sie trzecim bohaterem tej odyseji i nadaje temu jałowemu stepowi zawsze ten srebrzysty połysk starego i unikatowego obrazu jak ze starej fotografi czyli tzw. dagerotypii. Do tego soundtrack Marco Beltrami bardzo dobrze podkreśla napięcie podróżnych. Podobnie jak w "Gold" Thomasa Arslana, cala ta autentyczność karmiona jest tutaj ze zdjęć i raportów z 19 wieku. Można az wyczuć to poswiecenie z jakim Tommym Lee Jones chce pokazac swój kraj, ale także i jego czujne spojrzenie na historyczne grzechy swojego ludu. Zamiast gonić stare mity, ciagle przytaczane w setkach klasycznych westernow - oświetla ciemną stronę amerykańskiej historii, ponura Ameryke, gdzie nie ma miejsca na prawdziwe pojednanie, nie ma rzeczywistej przyszłości i happy endu. "Istnieje wiele złych westernow", mówi Tommy Lee Jones, "Western stał się etykieta, to tylko lebel - western stal sie kategoria, w ramach której każdy film, w którym znajdują się konie, jest juz tak wlasnie nazywany." No i rzeczywiście, ten film mogl zostac dopiero zrealizowany z pomocą Luca Bessona i jego EuropaCorp - produkcji... Hollywood sie takimi tematymi nie ima...