Może właśnie chodziło o to że była taka poukładana. Wszystko zaplanowane, ogarnięte, ustalone. Ale jednak była samotna. Jej największy plan na życie z mężczyzną u boku, założenie rodziny i wspólne prowadzenie domu się nie ziścił. O jej desperacji na tym polu świadczyła scena z początku filmu kiedy 'oswiadczyła' się temu chłoptasiowi. Desperacja pogłębiała się aż doprowadziła do proszenia o seks starszego mężczyzny który też nie wyrażał nią żadnego zainteresowania. Może po tej nocy uznała że za bardzo się zhańbiła (w tych pruderyjnych czasach) i to do spółki z narastającą frustracją pchnęło ją do samobójstwa.

Swego rodzaju zapowiedź tego co się stanie, można zauważyć pod czas modlitwy Marry nad grobem dziewczynki. Marry w modlitwie prosi Boga o przyjęcie do siebie również jej samej.. Więc jej samobójstwo wcale nie musiało być takie "spontaniczne"'..

Jako chrześcijanka winna zdawać sobie sprawę, że Bóg nie "przyjmie do siebie" samobójczyni...

Zaszokowała mnie ta scena. I szczerze mówiąc, odechciało mi się oglądać film. Trochę tak, jak gdyby główny bohater przestał istnieć, i wszystko to, co wydarzyło się później, niejako drugoplanowe, nie wzbudzało już mojego zainteresowania.

Wcisnę swoje dwa grosze: myślę, że Marry straciła sens, to co robiła, robiła aby zaimponować sobie i innym. Nadzieją nie da się żyć wiecznie.

Myślę, że podstawą popełnienia tego czynu, było ostateczne odrzucenie propozycji małżeńskiej przez Brigsa. Późniejsze wejście do łóżka, było jakby ostatnią rzeczą, którą chciała zrobić przed popoełnieniem samóbójstwa.

Natomiast wcześniej było kilka przesłanek, jak rozmowa nad grobem dziewczynki a wcześniejsze odrzucenie jej również propozycji małżeńskiej przez Młodzieńca. Odrzucenie jej przez Briggsa było kreską nad "i".