Emma i Rachela to dobre aktorki, ale z całym dla nich szacunkiem, Olivia to inna liga. Scenariusz nie jest może wybitny, ale każda scena z Olivią to uwaga skupiona niemal wyłącznie na niej. Emma i Rachela są tylko tłem, mimo że założenie miało być inne. Na marginesie warto dodać, że dojrzałe narody umieją opowiadać o swojej przeszłości bez zadęcia, a nawet z humorem. Postać pomnikowa, królowa Anna, czyli pierwszy historyczny władca Zjednoczonego Królestwa, przedstawiona została jako tępawa i infantylna baba, humorzasta, kapryśna, naiwna, dająca sobą łatwo manipulować. Tak właśnie należy opowiadać o przeszłości znanych Polaków, naszych władców, przywódców politycznych, bo każdy z nich był tylko człowiekiem, każdy z nich miał znacznie więcej wad niż zalet. Ot, ludzie po prostu.