Jestem oniemiała i do głębin poruszona tym obrazem.
Jak w półtorej godziny można pokazać mistyczną podróż duszy, oprawioną w przepiękne obrazy, ani jednego słowa wypowiedzianego na ekranie i tyle niewypowiedzianych słów pomiędzy znaczeniami.

Postapokaliptyczny świat po potopie, bez ludzi, z surrealistycznymi akcentami, który akceptujemy bezwarunkowo, bo animacja jest prowadzona tak, że ciężko nie stać się tym kotem na czas filmu i po prostu nie mieć wyboru, a musieć płynąc z prądem…Tu nie ma okrucieństwa, a bezwzględność, surowość i piękno natury. Muzyka powala. Jet parę scen, które przestawiają mózg na wyższy rejestr. Scena po napisach majstersztyk.

Będę o nim myśleć jeszcze przynajmniej kilka dni. Roi się tam od znaczeń, symboli, interpretacji, zaproszeń do kreatywnego spojrzenia. Taki duchowo intymny, bo każdego dotknie gdzie indziej.
Tak mi się pod koniec Interstellar przypomniał i z podobnym nastrojem kończę. Pożegnanie, nadzieja, miłość. Od narodzin, do śmierci, do narodzin.

Totalnie polecam.
(również z nieco starszymi dziećmi)