Uwielbiam filmy Formana, jednak ten dokument rozczarowuje. Jest chronologicznym przedstawieniem tego kiedy i jak pojawiały sie jego filmy, głownie w jakich okolicznościach historyczno-politycznych.
Nie ma w nim polotu, nie dowiadujemy sie niczego głębszego, film nie przedstawia nam postaci wielkiego reżysera, jest jakby zrobiono na siłę, bo musi powstać. Unika się w nim mówienia o sprawach osobistych, uczuciach, zmianach w życiu i to jak wpłynęły na twórczość.
Dowiadujemy sie jedynie że była rodzina w nieszczesnym, komunistycznym kraju, potem zniknęła, tak samo nic o ważnych osobach i tym co Forman kocha, jaki naprawdę jest. Między słowami można wyczytać że Forman borykał się z depresją, także że szukał inspiracji w teatrze, książkach.
Myślę że dokument o tym człowieku powstał po prostu za późno, wtedy gdy Forman jest już zupełnym konformistą i unika absolutnie wszystkiego co mogłoby pokazać jego postać głębiej, nie chciał dać się pokazać i poznać.
Nie wiemy co kochał, co lubił robić, jak przeżywał emigrację i wielką sławę, kogo kochał, czym gardził. Prozaicznie na koniec dowiadujemy się o banale, 67 letni facetowi rodzą się dzieci z babą w wieku jego synów które zostawił w kraju. I tyle. Wolałabym jednak nie oglądać tego dokumentu i żyć fantazją że Forman był niebanalnym, nietuzinkowym, genialnym reżyserem.