Ktoś kiedyś powiedział mi że jestem tylko zgorzkniałym nastolatkiem który na siłę chce pokazać że coś umie, że ma jakiś talent. Wyśmiewano mnie za to że mam coś do powiedzenia, mówiono mi że wychylam się choć nie mam z czym. Dziś wiem - bo głęboko w to wierzę - że do póki będę miał w sobie odrobinę z tego dziecka które marzyło o tym by zostać kimś to mi się to uda. Nie przeczę gdy ktoś mówi do mnie "nie masz talentu"... ale jeśli w coś głęboko wierzymy, mamy choć odrobinę pewności w sobie to w końcu ten talent w nas rozkwitnie a my osiągniemy to o czym marzyliśmy. Dziś wyrobiłem sobie taką teorię, że osoby które wyśmiewają inne osoby za "inność" same nic nie mają do zaoferowania i dawno zapomniały czym są marzenia. Dlaczego tu o tym piszę? Ano dlatego że filmowy bohater Forrest, Forrest Gump choć nie był wybitnie uzdolniony osiągnął tak wiele. I o to w tym filmie chodzi.... że osoba która była, powiedzmy sobie szczerze - po prostu głupia pokazała na co ją stać. Pokazała nam swoje atuty i umiejętności o których inni mogli tylko pomarzyć. Forrest nie miał pojęcia o tym że bycie mistrzem w ping-ponga, zbicie fortuny czy zostanie zasłużonym żołnierzem jest niemożliwe. On głęboko wierzył w osiągalność tych rzeczy... i osiągnął to.