To Agnes się złości o to, że matka przeczytała jej pamiętnik. Matka się nie złości, tylko martwi. Czy to jest równoznaczne z nietolerowaniem córki? Zaczynamy przeginać w drugą stronę z tą tolerancją, żeby nie zostać uznanym za nietolerancyjnego, najlepiej na czyjeś wyznanie o byciu homoseksualnym zareagować "Łał, to fantastycznie, strasznie się cieszę!" A homoseksualiści jako tacy nie są przecież ani źli, za co trzeba by ich ganić, ani dobrzy, za co należałoby ich chwalić, są po prostu inni, a ta inność często może im przysparzać problemy. Dlatego też matka martwi się o córkę lesbijkę.