Pamiętam, że jako dziecko bardzo lubiłem oglądać francuskie filmy spod znaku płaszcza i szpady. Były żywe, barwne i niezwykle interesujące. Myślę, że to był naprawdę dobry okres kina przygodowego. Inny niż dziś, ale niezły.
Problem tylko w tym, że kiedy oglądam je po raz kolejny, po wielu latach, one nie są już takie same - nie są tak samo dobre. To co kiedyś wydawało się wartką akcją, dziś zakrawa o płytką fabułę. To co kiedyś było porywającą grą aktorów - no cóż - dziś nie wydaje się być aż takie porywająca. A to co kochaliśmy najbardziej, czyli te wspaniałe pojedynki, z reguły okazują się być oklepanym schematem "dobry zawsze skopie tyłek temu złemu".
Niestety pod wieloma względami kino płaszcza i szpady to anachronizm kinowy. Banalny i eskapistyczny. Może więc dobrze, że dziś jest ono nieco zapomniane i mało kto je ogląda. Choć polecam je małym dzieciom i młodzieży, bo to właśnie wtedy najbardziej lubimy takie przygody :))