W czasach powszechnego upadku i rozpadu całego ładu światowego (II wojna światowa) także teatr przeżywa swój kryzys. Większość z młodych aktorów została powołana do wojska. Ci, którzy dziś wieczorem mają wystąpić, są albo u schyłku swojej kariery, albo kariery nigdy nie zrobili. Zdesperowany kierownik teatru, Madge, postanawia odwołać przedstawienie. Wtedy wierny garderobiany wykorzystuje całe swoje doświadczenie, miłość i oddanie, po raz kolejny doprowadzając ukochanego mistrza do formy, która pozwoliłaby mu stanąć przed publicznością.

Prowincjonalne miasteczko angielskie w dniach ostatniej wojny, objazdowa trupa teatralna starych, drugorzędnych aktorów, pośród których jaśnieje jeden tylko wielki gwiazdor, też już u kresu sił. Tego wieczoru na nędznej scenie, przy akompaniamencie syren zapowiadających niemiecki nalot, zagra najlepszego króla Lira w swoim życiu - i umrze. Na scenie idzie Szekspir, ale w garderobie, w przerwach trwa inny spektakl - tragikomedia Pigmaliona. Główną rolę gra w nim garderobiany, który niebywałym wysiłkiem , pociągając whisky z butelki, dwojąc się i trojąc, ożywia starego aktora, budzi go ze stanu zapaści, wtłacza w kostium i wypycha na scenę