Jeśli ktoś lubi odrobinę zdrowego strachu, może spokojnie włączyć "Darkness Falls". Sekwencja z dzieciństwa bohatera mimo jednego czy dwóch ogranych chwytów jest zrealizowana nienagannie. Jest przerażenie powodowane przez coś na skraju pola widzenia, jest ciemność która naprawdę budzi strach (w przeciwieństwie choćby do filmu krzyczącego "Ciemność" tytułem). Wprowadzenie do fabuły zrobiono naprawdę sprawnie. Pierwsze 10 minut jest po prostu dobre. Skończyliście sekwencje z dzieciństwa? Dobrze. To teraz wyłączcie film. Więcej nic ciekawego już nie ujrzycie.
Nie dość, że wszystko to, czym nas się "straszy", było już wykorzystywane w horrorach dziesiątki razy, to do tego tutaj odtworzono te schematy nieumiejętnie. Po pierwsze, jest masa dziur logicznych. Nie pamiętam ich teraz dokładnie, w notatkach mam trzy słowa: "benzyna", "błyskawice" i "szpital". Może ktoś przypomni mi, o co mogło mi chodzić =) Po drugie, wszyscy giną według znanego doskonale schematu, a na koniec zostają Ci, których wytypować można w 12-tej minucie (czyli jakieś 120 sekund po przejściu do teraźniejszości). Końcówka sprawdziłaby się w kinie akcji dla dzieciaków i nigdzie indziej. Decyzja o pokazaniu wyglądu stwora była najkomiczniejszą możliwą. Relacje między parą głównych bohaterów są banalne. Setki razy już to w kinie oklepano...