Lektor kobiecy przeszkadza, ale po jakimś czasie da się przyzwyczaić.
Film leci mocno stereotypami feministycznymi. Główna bohaterka to kobieta wykorzystywana i nieszanowana. Mąż ją zdradza. Jest nieszczęśliwa. Nie szanuje jej nawet jej córka.
Dodatkowo musiał być wątek LGBT, bo Netflix bez tego by nie wytrzymał. Córka mówi, że jest lesbijką, która kocha jakąś dziewczynę. Ale później całuje się z chłopakiem w Chorwacji, bo mimo iż wcześniej powiedziała, że kocha swoją dziewczynę to przez chwilę była biseksualna. Taki fikołek. A i nagle z mamą stają się najlepszymi przyjaciółkami.
Ale wracając do głównej bohaterki. Z uciemiężonej na koniec główna bohaterka staje się rozpromienioną, silną, niezależną kobietą, która odnalazła szczęście. Nikt do siebie nie czuje urazy.