Motyw by w głównej roli obsadzić aktora/ke kojarzoną raczej z innymi filmami jest tyleż błyskotliwy, co sprawdzony już wiele razy. Zabieg taki zwiększa zainteresowanie filmem, daje aktorowi okazję do zmiany (często przez niego samego znienawidzonego) repertuaru, oraz daje świeże spojrzenie na odtwarzaną postać, ponieważ z reguły decyzje obsadowe takiego typu dzieją się w dramatach bądź biografiach. Owszem, pewnie motyw taki nie zawsze się sprawdzał, ale obecnie nie potrafię przypomnieć sobie żadnego filmu w którym to nie wypaliło, ponieważ w pamięci mam tylko te w których ten pomysł się sprawdził, np. Ted Bundy w interpretacji pięknego Zaca Effrona, Heath Ledger jako Klaun Książę Zbrodni, czy Jim Carrey w (notabene najlepszy film w jego karierze moim zdaniem) "Truman Show". Przykładów można by mnożyć, tych udanych jak i tych kompletnie spudłowanych, ale w tym przypadku jestem dobrej myśli. Michał Koterski napatrzył się na dobrych aktorów, cały świat mu zdążył powiedzieć że jest mało zabawny, pozytywnie zaskoczył w "7 Uczuć", zatem furtka by zacząć robić dramatyczną karierę stoi otworem. Mam szczerą nadzieję, iż w najgorszym razie będziemy mówić że "film słaby, ale rola Koterskiego super".