Większość komentarzy skupia się na wątku płci, zwłaszcza ze strony tzw. "konserwatystów".
Świeżość tego filmu polega jednak, że jest to uniwersalna opowieść o dojrzewaniu, okresie, kiedy wydaje nam się ,że możemy być kim tylko zechcemy. Laura pragnie być baletnicą. Kibicujemy jej z całego serca, obserwujemy katorżnicze treningi, wzloty i upadki. Wydaje się, że idzie jej coraz lepiej, że jest bliska spełnienia swego marzenia. Fascynujące są te sekwencje tańczącej bohaterki, gdzie kamera jest skupiona tylko na niej (właściwie nie wiemy jak prezentują się inne dziewczyny) po to, by oddać ból i zmagania z własną fizycznością. Nie ma tu jednak happy endu. Cielesne ograniczenia są przeszkodą nie do pokonania.
I nie pomoże tu nawet ogromne wsparcie od jej całego otoczenia. Wspaniale ogląda się taki świat pełen otwartości, akceptacji i empatii (niestety w Polsce zupełnie utopijny). Świadomy zabieg twórców filmu, byśmy mogli zagłębić się w postać Lary, patrzeć jak zmienia się jako nastolatka, a przede wszystkim człowiek.
Mądry film dla ludzi pozbawionych irracjonalnych uprzedzeń i ciekawych świata.