Kiedy po raz pierwszy widziałem ten film, nawet mi się spodobał. Miałem wtedy jakieś 11-12 lat, nie pamiętam już dokładnie.
Grunt że wkrótce po tym sięgnąłem po oryginalnego, japońskiego Godzillę - konkretnie był to film "Godzilla vs. Mechagodzilla II". Japońska konwencja już wtedy spodobała mi się znacznie bardziej, film oczarował swoją magią, muzyką, potworami, a teraz, kiedy już widziałem wszystkie 28 filmów z japońskiej serii, mogę powiedzieć jasno: to co Emmerich zrobił z Godzillą to profanacja.

Nie porównuję tego filmu z "Gojirą" z 1954 roku, bo tutaj porównania praktycznie nie ma ("Gojira" -> 100 kilometrów do dna -> 100 metrów mułu -> dno absolutne -> 100 kilometrów pod dnem leży "Godzilla" Emmericha, jeśli nie głębiej). Porównuję go z całą serią.

Japoński oryginał to potwór z charakterem. Nie jest bezmyślnym zwierzakiem, ma charakter, budzi sympatię, jest głownym elementem przykuwającym uwagę widza i w zasadzie bohaterem filmu (nie chodzi mi tutaj tylko o filmy z lat 70-tych w których Godzilla był maskotką ludzkości, ale właściwie o wszystkie po 1962 roku).

Potwór Emmericha to po prostu przerośnięta jaszczurka, do tego mająca lekko dinozaurzasty wygląd. I to wszystko. Poza tym ten potworek niczym się nie wyróżnia od innych gadów. Nie ma żadnych specjalnych zdolności, jego "walka" polega głównie na uciekaniu i atakowaniu od tyłu helikopterów które mógłby załatwić jednym palcem, chociażby z racji swojej wielkości i wagi.
Prawdziwy Godzilla jest tworem zdecydowanie bardziej oryginalnym. W walce nigdy nie ucieka, zwłaszcza przed wojskiem które nie stanowi dla niego żadnego zagrożenia. Takimi duperelami jak helikoptery w ogóle nie zawraca sobie głowy, nie mówiąc już o chowaniu się przed nimi. Jeżeli coś mu przeszkadza, buch radioaktywnym oddechem i po sprawie.
Nieco inaczej ma się oczywiście sprawa z innymi potworami, z którymi Godzilla również walczył. Zacznijmy od tego, że praktycznie każdy z tych potworów Zillą Emmericha mógłby sobie wyszorować buty, bo praktycznie każdy był od niego silniejszy, że już o Godzilli nie wspomnę. Nie chodzi tu nawet o "Final Wars" tylko o to, że Godzilla od Zilli jest wiekszy, cięższy, silniejszy, ma radioaktywny oddech, umie atakować na różne sposoby (w różnych filmach różnie bywało). Zresztą Zilla, skoro ma zwyczaj uciekać przed helikopterami, walki z Godzillą, przeciwnikiem większym, mocniej zbudowanym, do tego z radioaktywnym oddechem, pewnie w ogóle by nie podjął i od razu zwiał. Potwór amerykański nie ma z Godzillą nic wspólnego, a nazwanie go tak to profanacja Godzilli, który jest tylko jeden i jedyny
- japoński!

Ale poza potworem w filmach też coś jest. Weźmy na przykład aktorstwo w filmie Emmericha. Najwyższych lotów to ono nie jest. Wszyscy aktorzy grają sennie i stanowią jeden z filarów ogólnego fatalnego klimatu tego filmu, albo raczej kompletnego BRAKU klimatu. Tymczasem w japońskim oryginale klimat był jednym z najmocniejszych punktów, dodatkowo podbudowywanym przez zazwyczaj świetną muzykę, szczególnie tą komponowaną przez Akirę Ifukube. W "Godzilli" Emmericha niestety muzyka nie zapada w pamięć, nie wyróżnia się niczym...

Co jeszcze ciekawego oferuje nam Emmerich? Humor, albo raczej pseudo-humor. Najpopularniejszym "żartem" w tym filmie jest to, że wszyscy bohaterowie mają problemy z wymówieniem nazwiska Tatopoulus. Żeby wymyślić coś takiego, i utrzymywać jeszcze, że to jest śmieszne, trzeba być naprawdę kompletnym jełopem. No i dochodzi jeszcze to, że w wymowie tego nazwiska nie ma absolutnie nic trudnego. Ale co tam, filmowe postacje stają się idiotami nie potrafiącymi wymówić prostego słowa. Śmiać się można, ale z głupoty tego, który wpadł na ten pomysł.

A na zakończenie - śmierć potwora od kilku rakiet. Zdaje się, że Japończycy odnieśli się do tej sceny w "Godzilla 2000" (w Polsce jako "Powrót Godzilli"), gdzie Godzilla został zaatakowany rakietami i to nie byle jakimi, ale większej krzywdy mu nie zrobiły. Zresztą w tym samym filmie zostało wyjaśnione, dlaczego zwykła broń nie jest w stanie nic zrobić Godzilli.


Niestety, Emmerich od prawdziwego Godzilli wziął tylko nazwę. Nakręcił komercyjnego gniota, w którym nie ma absolutnie nic interesującego. Sprofanował Godzillę, kręcąc film, który nie dość, że nie ma nic wspólnego z prawdziwym Godzillą to jeszcze jest dość nudny i ogólnie słaby. Nie ma kompletnie nic z tego, co przykuwa do japońskiego Godzilli - klimatu, potworów z charakterem, które przykuwają uwagę widza i budzą jego sympatię, ani dobrej muzyki. Nie ma w nim również żadnego morału, przesłania, obecnego w większości japońskich produkcji. Nie ma tej pasji i tradycji, z którymi kręcone są japońskie oryginały.

"Godzilla" 1998 to niestety kompletna klapa...