Bronx, upalne lato 1977. June nie opuszcza mieszkania, a jedynym jej kontaktem ze światem zewnętrznym jest dostarczający jedzenie kurier. Wkrótce zaczyna być dręczona domofonem, który dzwoni o różnych porach dnia i nocy.WięcejMniej
nr 1nr 12019-10-01T10:08:47 https://fwcdn.pl/webv/16/10/51610/thumbnail.51610.4.jpg https://fwcdn.pl/video/f/286/830386/trailer_de_the_wolf_hour__hd_.vp9.1080p.webm
Duszny, klaustrofobiczny portret June Leigh, młodej pisarki i ikony kontestacji, która w 1977 roku, pogrążona w depresji, postanowiła nie wychodzić z zagraconego mieszkania na Bronksie. Nowy Jork toczy fala upałów, miasto terroryzuje seryjny zabójca zwany Synem Sama lub 44-kalibrowym mordercą. Kiedy ktoś zaczyna nagabywać June, dzwoniącDuszny, klaustrofobiczny portret June Leigh, młodej pisarki i ikony kontestacji, która w 1977 roku, pogrążona w depresji, postanowiła nie wychodzić z zagraconego mieszkania na Bronksie. Nowy Jork toczy fala upałów, miasto terroryzuje seryjny zabójca zwany Synem Sama lub 44-kalibrowym mordercą. Kiedy ktoś zaczyna nagabywać June, dzwoniąc do niej bez powodu przez domofon, niepokój bohaterki przeradza się w paranoję. Zamknięta w czterech ścianach, ograniczająca kontakt ze światem zewnętrznym do minimum, będzie w końcu zmuszona przepracować trawiące ją lęki.
Po pierwsze to nie thriller , tylko ciężki dramat psychologiczny . Świetna rola Naomi Watts, jak zwykle. Kiepski scenariusz i troche dłuzyzn. Tylko dzieki jej roli obejrzałem do końca .
Niby za wiele w tym filmie się nie dzieje,niby akcja toczy się leniwie i ospale,ale film ten ma w sobie coś magnetycznego,co przyciąga widza - świetny klimat podejrzenia,osaczenia i do tego ta "duchota",wprost czuć ją z ekranu.Na plus również świetna rola...
Trzyma w napięciu jak mało który film. Przy tak oszczędnych środkach. Przypadł mi do gustu jak mało który film z ostatnich lat, może dlatego że mamy z główną bohaterką coś wspólnego. Jeśli ktoś się czepia, że się dłuży - ten film jest po prostu powolny. Taki miał chyba być. Natomiast napięcie...