Neapolitański brud do złudzenia przypomina ten z Ameryki Południowej.
Znowu pseudo gangsterzy w klapkach, znowu slumsy, ulice znanego miasta z dala od turystycznego zgiełku, paradokumentalny pazur i bardzo ładne zdjęcia, na który przyjemnie zawiesza się oko.
Wszystko to już było, w lepszych lub gorszych odsłonach - Miasto boga, Elitarni. Zmiana miejsca akcji nie uczyniła niczego, nadal większość scen jest przewidywalnych, a wszystko napędzają narkotyki, grupy przestępcze i przekręty.
Trzeba jednak przyznać, że widok gangsterów w japonkach i podkoszulkach na jakimś placu budowy robi wrażenie i jest niecodziennym widokiem.
Ewidentnie za długi, zbyt odtwórczy i i nie pokazujący nic nowego w gatunku thrillerów gangsterskich nie z Ameryki. Za słabość można również poczytać mnogość wątków, które nie zazębiają się, stanowią osobne opowieści z miasta zła. Ten element uznaję za przywarę, gdyż ani jeden wątek nie wciągnął mnie emocjonalnie w film. Kiedy zaczęło się już coś dziać - wymiana ognia, brutalne morderstwa - film nagle się urwał. I to kolejna wada - zbyt długa droga pomiędzy kolejnymi wybuchami przemocy skutkuje rozładowaniem napięcia.