Klimat faktycznie rewelacyjny, choć u mnie oczko niżej za straszliwie manieryczny sposób mówienia Virginii Madsen i generalnie zbyt przeciągnięty czas scen: na przemian igraszek łózkowych/stawowych z rzeczoną Virginią, jak i słodkiego do porzygania robienia cielęcych/wilgotnych oczu i trzymania za rączkę z panną Connelly. Pozytywne zaskoczenie rolą Johnsona, kojarzącego się wyłącznie z rolą modela prezentującego kolekcję marynarek i ubranych na bosą stopę mokasynów w Miami Vice, lub też w wersji utytej i spsiałej z serialem Nash Bridges.

Z maślanymi oczami Connelly faktycznie lekko przesadzili, ale reszta jak dla mnie bez zarzutu. No i tak jak napisałeś - Johnson pokazał klasę, co wcale nie zdarzało mu się często, zwłaszcza że widowni zapadł pamięć głównie za sprawą wymienionych przez Ciebie seriali.