ja również wracam cdo tego filmu

spojler

czy ja wiem czy zakończenie dało się tak łatwo przewidzieć (w którym momencie konkretnie domyśliłaś się jak to się skończy?). ja spodziewałam się tego, że jakimś cudem uda mu się pozabijać tych z gangu. trochę rozczarowało mnie to, że było inaczej. ale trzeba przyznać, że był to misternie wymyślony plan przez kowalskiego. poświęcił swoje życie, żeby sprawiedliwości stało się zadość i tamci trafili do więzienia. naprawdę piękne. początkowo zresztą spodziewałam się prostej historii - uprzedzony do wszystkiego mężczyzna nagle przechodzi cudowną przemianę. coś przyjemnego do obejrzenia, ale niezbyt niezwykłego. rozwój akcji całkowicie mnie zaskoczył i niezmiernie poruszył. bardzo dobre dzieło, intrygujące, poruszające, zapadające w pamięć. kiedy skończyłam oglądać, poczułam w sobie ogromną pustkę. to chyba najlepiej świadczy o genialności tej historii

plan nie był misternie wymyślony, wystarczyło że nikt cudownie nie wyglądnie za firankę i nie będzie świadków... Poza tym, zdał sobie sprawę że i tak umiera, więc umarł w imię czegoś dobrego.

właśnie o to chodzi, że nie musiał umierać w imię tej sprawy. mógł stwierdzić, że ma to w głębokim poważaniu i żyć resztą swojego niedługiego już życia. kiedy ma się w sobie tyle emocji, trudno zachować zimną krew i myśleć racjonalnie. dlatego jest to misterne w swej prostocie, bo dał radę wymyślić coś bardzo rozsądnego w chwili, w której miał ochotę ich wszystkich najnormalniej w świecie powystrzelać jak kaczki

Już od połowy filmu wiedziałam, że ten dziadek zginie. Nie wiedziałam jak to się potoczy, ale już wiedziałam, że on zginie :(

ok

zgadzam się w 100%, pozdrawiam

Dokładnie tak samo pomyślałam i długi czas nie chciałam go obejrzeć. A dlaczego płakałaś (wszyscy płaczą, nikt nie umie mi wyjaśnić dlaczego)?

No bo to niesamowite, że Walt poświęcił swoje życie. Ostatnie sceny, czyli kiedy Walt poszedł do gangu była bardzo wzruszająca. Ten sam gest, kiedy uratował Sue (pistolet zrobiony z ręki). Na tej scenie po prostu tak się rozryczałam, że wyszłam do drugiego pokoju. Wzruszającą sceną, była również ta ostatnia, kiedy Thao jedzie tym samochodem z psem. Oczy mi całkiem "wysiadały", po obejrzeniu filmu miałam mętlik w głowie...