Czego można się spodziewac po tak fantastycznej obsadzie? Oczywiście wspaniałego filmu. Green Book trochę dziwnie przetłumaczyć na Zielony poradnik, ale taki jest przekaz i koniec. Wiem, że polscy geniusze znajadą kompletnie inny tytuł, który będzie się odnosił zupełnie do czegoś innego. A tu właśnie ten Zielony poradnik odgrywa ważną rolę w filmie.
Ten film to historia prawdziwej przyjaźni zupełnie sobie innych ludzi, z zupełnie innych warstw społecznych Nowego Jorku lat 60.
Vigo Mortenssen i Mahershala Ali tworzą coś innego i nie pasującego do siebie pod żadnym względem. Ale kto wie, w życiu wszystko może się zmienić.
Rola Mortenssena czyli narwanego cwaniaczka z Bronxu nie wymaga dużego intro. Już w pierwszej scenie zapowiada się na niezłą rozpierduchę w nocnym klubie Copacabana w wykonaniu naszego jankesa włoskiego pochodzenia z dość dobrze wyglądającym brzuszkiem piwnym. Wróc. Z brzuszkiem od ciągłego jedzenia. Do tej roli Vigo przytył w naturalny sposób 20 kilogramów. Kto jeszcze nie wie czym zajmuję się Frank AnthonyVallelonga w skrócie Tony to się szybko dowie. Jeden fałszywy ruch i Tony bije mocno po twarzy nie patrząc na status czy pochodzenie. A po kilku minutach cielesnych uciech ofira leży na ulicy. Po jednej z takich akcji Tony traci pracę i w dziwny sposób trafia do doktora Donalda Shirleya, który mieszka nad Carnegie Hall. Don poszukuje doświadczonego kierowcy plus osobę świadczącą pewne usługi. Po krótkiej rozmowie Tony dziękuje za poświęcony czas i nie zgadza się. Po chwili zmienia zdanie i stawia swoje warunki na co zgadza się Don. Jak się okazuje trio Dona ma jechać na południe kraju na serię koncertów. Jest rok 1962 gdzie podziały rasowe dalej istnieją.
Muzyczny geniusz grający na fortepianie w wieku 2 lat, władający 8 językami perfekcyjnie. Jak się okazuje podczas jazdy samochodem dowiadujemy się całej historii Dona. Tony jako prosty gość nie może uwierzyć w to co słyszy. Zupełnie nie zna tego człowieka, a na temat Afroamerykanów wie to co wszyscy. Nastawiony zupełnie źle do czarnych pokazuje to w dziwny sposób w kuchni.
Czym dalej w las dwójka tych ludzi poznaje się bardzo dobrze. I jeden i drugi nie wiedzą zupełnie nic o sobie. Długa droga powoduje, że zaczynają się docierać i rozumieć coraz lepiej. Jeden pomaga drugiemu zrozumieć lepiej świat i samego siebie w najtrudniejszych sytuacjach.
Film to prawdziwa historia przyjaźni dwóch obcych sobie ludzi. Zostali przyjaciółmi na następne 50 lat. Obaj zmarli w tym samym roku 2013 w odstępie kilku miesięcy.
Dla wszystkich miłośników dobrej muzyki ścieżka dźwiękowa będzie wspaniałym dodatkiem, a w kinie będzie to słychać jeszcze lepiej. A kto wie może dobrym prezentem pod choinkę.
Same rolę aktorów są świetne. Mortensen musiał nauczyc się mówić ze specjalnym akcentem typowym dla cwaniaczków włoskich z Brooklynu i Bronxu. Osobiście nie podobało mi się to. Czuje się sztuczność. Ale dla 99% nie będzie miało to znaczenia. Oglądając film kiedyś z lektorem polskim, który zabije i tak pracę Mortensena zagłuszając jego dialogi.
Rola Mahershala Ali zupełnie inna. Tu też słychać lekcje wymowy i perfekcyjny angielski bez akcentu i slangu z ulicy. Mam nadzieję, że twórcy dostrzegą teraz prawdziwy talent tego aktora i zobaczymy go w wielu wyśmienitych produkcjach.
Sam film to nie tylko dwa charaktery. To także zderzenie się z segregacją rasową w dość brutalny sposób. Czy to sceny z garderobą, motelami, policją czy niby coś takiego jak zjedzenie kolacji pokazują jak chory był ten swiat i pełen nienawiści. Nienawiści, którą może zmienić tylko odwaga w naszych sercach.
Czy jesteś gotowy na podróż?
Ocena 8 ********