Martin Campbel lto specjalista od widowiskowego iw mairę solidnego kina akcji ("GoldenEye", "Maska Zorro", "Casino Royale") , który swojego wejścią w śwait superbohaterskich tyrkotów nie zaliczy do zbyt udanych.

GREEN LANTERN było świetną okazją do wzmocnienia akcji stajni DC COMICS w Hollywood. Powiedzmy sobie szczerze, że gdyby nie kilka udanych adaptacji BATMANA, ciekawa wizja STRAŻNIKÓW i SUPERMAN Donnera to DC całkowicie by utonęło w zalewie ekranizacji historyjek z uniwersum MARVELA.

GREEN LANTERN to obok TRANSFORMERS 3 najgorzy letni blockbuster roku 2011. Zabrakło w tym filmie ciekawej i porywającej woizji, interesujących boahterów i napięcia. Za to mamy dużo mniej lub bardziej udanych dwocipsasó, garść scen balansujących na granicy niezamierzonej autoparodii i przeszarżowaną kreację Ryana Reynoldsa, któremu w utopieniu roli ZIEONEJ LANARNI skuteczni dopomogli scenarzyści nie mający klarownego pomysłu na tego bohatera.

To co w tym filmie boli najbardziej to jednak wyjątkowo koszmarne drugoplanowe kreacje Tima Rbbinsa i Petera Sarsgardaa. Robbins za swoje osiągnięcia w GREEN LANTERN z powodzeniem zasłuzył na nominację do ZLOTEJ MALINY i przyznaję to z bólem serca.

Martin Campbell nie oszczędza nam również podniosłych komunałów głoszących prawdy o szlachetności niedoskonałej rasy ludzkiej oraz średnio intrygującego wątku romansowego.

GREEN LANTERN to film w którym bzdura goni bzdurę, a bijący z ekranu wizualni kicz aż razi. Twórcą zabrałko nieco dystansu i wyczucia potrzebnego do opowiedzenia tej nieco staroświeckiej komiksowej historii.

JednZnajdziemy tu jednak kilka całkiem dobrych scen, garść solidnych efektów specjalnyhc oraz stosowną i chwilami nośną muzykę Jamesa Newtona Howarda. Cieszą również drugoplanowe kreacje Marka Stronga obrz Angeli Bassett. nie mniej jednak to staniowczo za mało by móc mówić o choćby przyzwoitej ekranizacji popularnego komiksu.