Ja rozumiem, że było jej ciężko, ale nazywanie najmłodszych dzieci szkodnikami to na prawdę bezczelność. Stracili matkę, z ojcem nie wiadomo co się działo, a chłopiec miał na barkach wychowanie młodszej siostry, bo widać, że rodzinka się nie kwapi, aby na wzajem ją pilnować. Miał wziąć siostrzyczkę do pracy? - jeśli by ją znalazł w ogóle. Dziewczynka wołała w nocy mamę, a ciotka zachowała się tak, jakby miała w czterech literach, że to małe dziecko. A akcją z ryżem to już w ogóle - dziewczynka powiedziała prawdę, że to ich ryż, a nie je ciotki, a ta odwróciła kota ogonem, że "teraz to ona jest ta zła". Żenujące było też jej pożegnanie - nagle się przejęła ich losem, gdy postanowili odejść.
Miałam jej dość na prawdę i dobrze, że od niej sobie w końcu poszli.