W pełni podzielam komentarze Kaśki i datura zamieszone na stronach FilmWebu i muszę przyznać, że bardzo mnie cieszy to co przeczytałem.
Przeglądając bowiem recenzje w prasie (np. w Wyborczej) zastanawiałem się, czy przypadkiem nie zostałem już całkowicie zepsuty przez Hollywood i czy w związku z tym utraciłem zdolność zrozumienia i dobrej zabawy przy oglądaniu komedii ambitnej i zmuszającej do refleksji. Co gorsza, obawiałem się, że jestem już tak płytki, że świetny i zabawny film odbieram jako nudnawą obyczajowo-psychologiczną (ze szczególnym naciskiem na słowo "obyczajowo") opowieść, o której nie mogę myśleć inaczej jak tylko z irytacją.
Gdy okazało się, że moja żona podobnie odebrała film, pomyśleliśmy, że jest z nami gorzej niż przypuszczaliśmy. Okazuje się jednak, że nie jest tak źle...
Podsumowując, uważam, że film jest przede wszystkim nudny. Nie jest głupi. Jest po prostu nudny. Postaci bohaterów nie wydają mi się zabawne a jedynie smutne, patrząc na nie jest mi ich żal, nie chce mi się śmiać. Z drugiej strony analiza psychologiczna postaci jest bardzo powierzchowna, co powoduje, że film staje się mało ciekawą kroniką wydarzeń, zapisem kilku (nieciekawych) dni z życia paru (nieładnych i nijakich) osób wiodących żywot w jakimś miasteczku we Francji. Nie polecam.