Rzadko oglądam filmu tego typu, ale zaciekawił mnie plakat i ocena na filmwebie, a od czasu do czasu nie zaszkodzi obejrzeć "czegoś innego". Wieczorkiem razem z dziewczyną zabraliśmy się za oglądanie "Gwiazd naszych wina". Po pierwszy paru minutach wiedziałem, że to był błąd....jednak oglądałem dalej. Podczas seansu czułem się jakby ktoś wziął małego, potulnego, słodkiego kotka i na moich oczach odrywał od niego żywcem po jednej łapce, ogonie itp. a ja nie mógłbym nic zrobić i kiedy myślałem, że kotek jednak to przeżyje - urwano mu głowę. Ten film był taki smutny! Ten film był tak cholernie smutny, że po nim chciałem skulić się w kącie pokoju i płakać całą noc. A jedyne co mnie powstrzymywało przed szlochaniem podczas filmu była odrobina męstwa (przecież nie będę płakał przy dziewczynie, jestem twardzielem!). Wiem, że może to dla nastolatków, że naciągana itp., ale wczułem się w ten film i mimo, że mam już te 20 parę lat to chyba jestem ponadto wrażliwy na takie historie ;) Pozdrawiam!