a o zabijaniu mozna? albo o gwalcicielach? troche dystansu, prymitywie.

Tez miej troche dystansu, wydaje mi sie, ze nie pisal tego na powaznie.

I po co te wyzwiska od razu. W internecie niczym pies za kratami-zza krat szczeka aż za dużo ale jak otworzysz bramę to się chowa w budzie :) Trochę kultury, no!

Ja myślę, że po obejrzeniu tego filmu całkiem zdrowo jest odreagować i poprzeklinać. Cytując Spanki_00 "Reżyser wpycha widza w najczarniejsze zakamarki ludzkiej duszy i bezczelnie zapala światło", to jest chyba najtrafniejszy jego opis. Jestem psychoterapeutą i muszę powiedzieć, że z psychologicznego punktu widzenia ten film to majstersztyk. Zwłaszcza rola pana Bakera. Jedyne co mogę dodać, to to, że tam gdzie są parafilie i dysfunkcje systemów mechanizmy obronne działają dokładnie jak na filmie (czyli parafilitycy i ich otoczenie, zwłaszcza rodzinne zachowuje się dokładnie jak na filmie, że paradoksalnie w najmniejszym zakłamaniu żyją oni sami, bo wiedzą, że są po prostu zboczeni). Sednem tego wszystkiego jest ostatnia scena, gdzie podziało się zbyt wiele, by wziąć to na wyparcie i zaprzeczanie, a rodzinka i tak nadal to robi.

A moim skromnym zdaniem ten film dlatego jest tak pałowany i odrzucany, że odpala nam naszą zwierzęcą stronę, tak skrupulatnie skrywaną, reprezentowaną przez Freudowskie ID. Ciekawa jestem jaki odsetek nie miał myśli i fantazji dotyczących zrobienia komuś ogromnej krzywdy (niekoniecznie chodzi o fantazje pedofilne czy parafilne!!!). A film ten właśnie działa na tę mroczną stronę ludzkiej psyche, wyjmuje te wszystkie fantazje na wierzch i konfrontuje nas z nimi ukazując co mogłoby się wydarzyć, gdyby ujrzały światło dzienne. Te fantazje nie zgadzają się z tym w jaki sposób żyjemy, stąd te wszystkie uczucia, od obrzydzenia, aż po złość. I dobrze, że je wywołuje, bo one także stanowią pewną stronę człowieczeństwa i pozwalają nam nie żyć według ID, jak zwierzęta.

A wygodniej nam jest po prostu zaprzeczyć, jak rodzince z ostatniej sceny filmu. Lepiej powiedzieć, że film jest obrzydliwy i mnie odrzuca, jest dla zboczeńców, niż przyznać, że zdarzyło mi się zastanawiać, co by było gdyby mojego dziecka nie było na świecie, co by było gdybym spróbował wcielić w życie scenariusz filmu pornograficznego.