Zgadzam się z powyższą opinią. Tak jak bardzo poruszyła mnie rola Pawła Królikowskiego, tak niektóre elementy fabuły strasznie mnie zirytowały i wręcz zdyskredytowały cały film. Nie wydaje mi się, żeby człowiek, który od 20 lat ma problemy z nałogiem, mógł sobie po którymś detoksie tak po prostu wrócić do pracy jako psychiatra i mieć nieograniczony dostęp do leków psychotropowych... Wielka szkoda, bo gdyby trochę dopracować scenariusz, byłby to jeden z naprawdę lepszych polskich filmów ostatnich lat.

Są filmy, które pomimo pewnych niezgodności z rzeczywistością nie rażą i nie irytują... i taki właśnie jest dla mnie "Hel".
Problematyka, którą dotyka, na tyle skłania mnie do refleksji, zresztą z wielu perspektyw (byłej żony, syna , obecnej partnerki, pacjentów czy wreszcie głównego bohatera), że nie przychodzi mi do głowy zastanawiać się czy na oddziale można trzymać kota.
Również proces upadku Piotra i jego kolejnego wyjścia z nałogu, chociaż ukazany w telegraficznym skrócie, daje widzowi pełen obraz jego walki- moim zdaniem, wydłużenie tego wątku nie wniosłoby do filmu niczego istotnego dla widza... umiejętność wyobrażenia sobie jego drogi od kolejnych zaćpań do stanów delirycznych na detoksie niekoniecznie musi być dopełniona obrazem. Może zresztą nie o walkę tu chodzi, ale o jej efekt końcowy...
Duży ukłon za trafne dobranie obsady...szczególnie chciałam wyróżnić Panią Magdę Biegańską, która według mnie rewelacyjnie wykreowała postać Marii.
Dla mnie osobiście film z pierwszej dziesiątki polskich produkcji.

i tak pewnie lepszy niż psychiatryk w przerwanej lekcji muzyki to dopiero była porażka