Musze przyznać, że nie oglądam bardzo często filmów wojennych, ponieważ uważam iż ten gatunek jest zbyt ograniczony na dzień dzisiejszy. Większość filmów niesie za sobą podobne problemy, fabuły mają ze sobą za wiele wspólnego, a ja jestem człowiekiem który próbuje jak najbardziej uciekać od monotonni. Wiem że zdarzają się różne wyjątki jak np.: ?Łowca Jeleni? czy ?Hotel Ruanda?, ale to troszku za mało. Może problem tkwi w tym iż nie widziałem tych najcenniejszych obrazów....a wracają do samego filmu. Jest nieco odmienny od swoich wojennych braci, ponieważ 130 minut to przede wszystkim ukazanie ciągłych strzelanin, wybuchów, śmierci i innych aspektów z tym zjawiskiem związanych. Niektórzy mówią, że obraz Scotta jest zbyt pusty i jest w tym sporo prawdy. ?Helikopter w Ogniu? nie ma głównych bohaterów, nie ma tutaj czasu na łzy i refleksje, ale jednak jest po części urzekający tym że reżyser nie bał się ukazać tego całego bajzlu bez zbędnych scen. Tyle od strony wewnętrznej a jak się ma jego zewnętrzna cześć? Powiem krótko....?Polak potrafi?. Zdjęcia pana Idziaka należą do najlepszych jakie widziałem. Facet perfekcyjnie odał wizje konfliktów zbrojnych. Co do muzyki to przyznam szczerze że wolę Hansa z takich filmów jak ?Rain Man? czy ?Karmazynowy Przypływ?. Z branży aktorskiej trzeba pochwalić przede wszystkim Ewana McGregora, który stworzył osobowość tak odmienną od tych spotykanych na wojennym ekranie, że przez chwile myślałem, że przełączyłem na inny kanał.
Ridley stworzył film brutalny, bezpośrednio ukazujący wojnne, ale skoro zabrał sie za cos takiego to uważam że film powinnien bardziej ruszać widza, bo na mnie nie zrobił większego wrażenia jeżeli chodzi o sfere emocjonalną....

7/10