Twórcy naprawdę próbowali. Nie można im tego odmówić. Chcieli wymyślić coś niesamowitego, coś zaskakującego, coś strasznego, coś nowego, coś zapadającego w pamięć...
I naprawdę przykro, że nie potrafili tego zrobić porządnie. Zwłaszcza, że jak ktoś chce szrobić film inteligentny, a nie wie jak, to przeważnie wychodzi mu nudna bajęda. Nie inaczej było i tym razem. Ale to nie wszystko.
Zgodzę się w pełni z tym, co Marcin Kamiński napisał w swojej recenzji - ten film doskonale by się obył bez Pinheada. Dodam jeszcze, że bez Kirsty miałby się równie dobrze. A może nawet i lepiej, bo ta postać nie ma nic wspólnego z Kirsty występującą w pierwszych dwóch częściach. Ma zupełnie inny charakter, inne reakcje... No i jest na ekranie przez może 5 minut (+ kilka razy w urywkach wspomnień). Podobnie jak cenobici miała być zwykłym wabikiem do tego nieciekawego pod niemal każdym kątem filmu.
Teraz mała dygresja - za stylem Lyncha nie przepadam, ale szanuję go za to, jak potrafi manipulować przypadkowymi faktami, tak, by wydawały się spójną, mroczną całością. Dygresji koniec. Reżyser "Hellraisera VI" naoglądał się chyba Lyncha za dużo i uznał, że też tak potrafi. Widać aż zbyt wyraźnie marne kalki z zagrywek pana Davida. Z tą małą różnicą, że tutaj zdarzenia są nieprzypadkowe, a wyglądają niespójnie i zdecydowanie mało mrocznie (dwa wyjątki w całym filmie - scena na krześle i z węgorzem).
Klasycznie już okraszono to kilkoma erotycznymi wstawkami, żeby widz się nie zanudził. Nie wyszło, zanudziłem się i tak. Do tego został mi niesmak po zakończeniu, które miało być zaskakujące, a wyszło głupie. Z całej serii tylko "Inferno" miało dobry finał. "Hellseeker" plasuje się gdzieś w środku stawki. A jeśli ktoś rzuci okiem na moje opinie o częściach 2-4, będzie wiedział, że to nienajlepiej...