Myślałem, że postawie „Hero” najwyższą notę, ale jednak uważam, że na taką nie zasłużył, a to z kilku prostych powodów, a mianowicie: niektóre sceny walki są absolutnie przesadzone (najbardziej mnie irytowały te krzyki…), są momenty, które nużą, i w ogóle nie są interesujące. Chyba najistotniejszym elementem, który mi się nie spodobał to scenariusz, miejscami tak zagmatwany, że trudno zrozumieć, co się dzieje w danym momencie, i to jest jedna z głównych wad tego obrazu. Ale na szczęście „Hero” posiada więcej zalet, a objawia się to przede wszystkim od stron: wizualnej, muzycznej i aktorskiej, które akurat w tym filmie są doskonałe – piękne zdjęcia, świetna muzyka Tan Duna (chociaż, gdyby nie solówki Izthaka Perlmana, byłaby bardzo przeciętna), oraz rewelacyjne kreacje głównych bohaterów.
Reasumując, spodziewałem się arcydzieła, ale tak zazwyczaj jest, że gdy człowiek się głęboko na coś nastawi, to zazwyczaj spotyka go rozczarowanie, które w moim przypadku, jest dosyć małe, ale jednak. Mimo wszystkich tych niedociągnięć w scenariuszu i innych dość istotnych wad, stawiam 9/10.