dla każdego kto widział "Przyczajonego tygrysa, ukrytego smoka" to będzie pewnego rodzaju kontynuacja ba -posunęłabym się do stwierdzenia, że to nowa jakość w kinie! i ...albo ktoś w to wchodzi, czuje to, albo nie -zostaje poza tym światem (głównie chodzi mi o efekty specjalne) i patrzy tempo w ekran myśląc kiedy to się wreszcie skończy. Zachowanie takich osób w kinie jest dla mnie niedorzeczne no ale ...w końcu nie każdy musi zaakceptować, że tutaj wojownicy latają i wszystko ma jakby inny wymiar, wymiar który mi odpowiada w 100 procentach. Magię tego filmu, tych obrazów, odbieram wszystkimi zmysłami. Chyba tylko krokodyl pozostałby nieczuły na fantastyczne, chwytające za serce zdjęcia i barwy tego filmu (w "Dolls" Kitano te barwy też były -ale tam sam wątek miłości wydawał mi się tak jałowy, że nie mogłam przez cały film zalepić tej dziury więc ogólnie uważam go za słaby obraz ale z wielką ambicją). Oglądając taki film jak "Hero"(przecież to samo jest z "Władcą Pierścieni") człowiek musi odrzucić realizm i się poddać temu co obserwuje -uznać właśnie to ! za realne. TO wspaniałe (niemalże jak w buddyźmie -poddajesz się czemuś, wchodzisz w to umysłem i to staje się realne bo się z tym utorzsamiasz:) Czasem trzeba spróbować tak odebrać kino a efekty są nie do opisania. Tak więc -gdy przyjmiemy, że udało nam się pokonać skostniałe schematy, ramy naszego umysłu w jakich czytamy świat na co dzień i otworzymy się na ten film bez reszty -wtedy okaże się on jednym z najwspanialszych obrazów o miłości (z odwagą i takimi tam "ideami" bym nie przesadzała ale o tym później) a przede wszystkim będziemy odbierać każdy kolor, podmuch wiatru, liść, chmurę, wodę w tym filmie. Reżyser ukazał nam Chiny, które zapierają dech w piersiach i po prostu aż "wżynają" się w pamięć i ...zostaną tam na zawsze, jako coś wyśnionego, coś o czym zawsze będziemy już marzyć coś co opęta naszą wyobraźnię jako niedoścignione marzenie. No tak ...jeśli chodzi o fabułę (bo oprawa jak już chyba dałam do zrozumienia, dla mnie jest absolutnie bez zarzutu) no to nic odkrywczego tu nie ma ...no tak -jakaś pointa (całkiem mądra), ciekawy zabieg kompozycyjny (niby achronologia, a jednak wielość możliwych rozwiązań), miłość, która naprawdę urzeka (i w ostatniej swojej fazie zabrała mi kilka łez...). Ogólnie nie chcę się skupiać na słabych punktach filmu. Ba - nawet nie chcę ich szukać! chcę się rozkoszować tym obrazem, karmić mitem niezniszczalnej miłości, słuchać spadających kropel wody, patrzeć przez taflę turkusowej wody, otaczać się nasyconymi pigmentem liśćmi, lecieć z wiatrem, chłonąć to ...chłąnąć jak gąbka ....tylko tyle ....