Film jest bardzo ciekawy. Zwłaszcza filmy z początków kariery Gorbaczowa, a już jego spotkanie z Breżniewem, który nie bardzo rozumie, kto przed nim stoi i jaki kanał bohater filmu wykonał. Czy film z podtrzymywanym Czernienką. Po prostu cymes.
Jednak zarówno Herzog jak i Gorbaczow mijają się mocno z prawdą. Według fabuły i mocno wygładzonego wywiadu to Gorbi był wiodącą postacią w porozumieniach rozbrojeniowych. To on pozwolił na rozpad Związku Radzieckiego, opowiada tak jakby to on osobiście zburzył mur berliński. Prawda historyczna jest nieco inna. Rozpadająca się gospodarka Związku Radzieckiego wymuszała zmiany, a tania ropa i gaz nie pozwalały tak jak dzisiaj Rosji na wielkie pieniężne wpływy do budżetu. Herzog delikatnie przypominając Czarnobyl napomyka o tym, że Sowieci zataili na początku katastrofę. Gorbaczow oburza się, twierdzi, że sam na początku niewiele wiedział. Tak samo między bajki należy włożyć to, że Gorbi był nośnikiem wolności dla krajów środkowoeuropejskich czy bałtyckich. W archiwalnych filmowych relacjach widać wyraźnie, że to Jelcyn rozprawiał się bezkompromisowo ze Związkiem Radzieckim. Podpisanie umów uwalniających dawne republiki, z których narodzą się takie państwa jak: Ukraina, Białoruś czy Kazachstan. Gorbaczow był wybrany po trzech śmierciach rok po roku przywódców (Breżniew, Andropow, Czernienko) jako młody, dobrze zapowiadający się, ponadpięćdziesięcioletni następca. Próbował, ale nie udało mu się dźwignąć walącej się gospodarki, a pędzące z mocą błyskawicy zewnętrzne warunki historyczne, spowodowały niezwykłe zmiany, którym nie mógł już zapobiec.