Ona jest silna
Słoiki umie odkręcać
Umie też być słaba
Płakać na zawołanie

Szuka okruchów uwagi
Chce żeby ją pogłaskano
Że tak dobrze się zachowała
Że robi postępy

Jest romantyczna
Wrażliwa
Chce być mamą dla syna
I męża

On spokojny
Gdy żona płacze
Podtrzyma (dopiero)
Gdy upada
Syna słucha
Nie chce być
Jak własny ojciec

Jest zaborczym
Perfekcjonistą
Chce pomóc żonie
Być ideałem

Denerwuje go
Niedogaszone światło
Sztuczna poza
I przegrana

Zaopiekuje się
Synem zawsze
Gdy ten
nie może spać

Ugotuje obiad
Rozpłacze się na filmie
Bardziej wrażliwy
Na oklaski publiki
Niż rodziny

Ona nie zna siebie
Nie wie czego potrzebuje
Wie czego on
Co je na lunch

On myśli że wie
Czego jej potrzeba
Uszczęśliwiając ją
Skazuje na rozpacz

Zaślepieni swoim obrazem szczęścia
Nie widzą siebie nawzajem
Wszystko co najlepsze
oddając dziecku

Rezygnują ze wspólnego stołu
Zmęczeni ciągłym
Rozpychaniem się łokciami

Jak ryba raz po raz
podpływają do powierzchni
Zapominając że mogą
Oddychać tylko pod wodą
Że ich skrzela bez niej
Na nic się zdadzą
Wypłynąwszy więc
Powoli umierają
Nie chcieli płynąć
W ławicy ogłupiałych

Wspominają przeszłe drogi
Miłość
większą wzajemną
Niż własną

Powrotów nie będzie
Początki będą
Każdego dnia
Nauka samodzielnego
Czytania czasu

Już nie będzie przeszłości
i może rozcięta ręka
Schowana pod koszulą
Przestanie w końcu
Krwawić

Inni zauważą
Ale wystarczy
Że powie im się
Damy radę
Odejdą

A skrzywdzeni osuną się
Schowają przed dzieckiem

Potem domkną razem bramę
Nieudanych prób
Urwą swój film
Choć genialni
Jako reżyser i aktorka
Ułomni razem

Ich już nie będzie
Będzie
on
Ona
Ono
W kawałeczkach
rozbitych
Swoją nieuważnością