Czarnoksiężnik z Angmaru - najstraszliwszy sługa Saurona, najpotężniejszy z dziewięciu
Nazgûli. Dawny król nieznanego państwa ludzi, przemieniony w bezcielesnego niewolnika
Saurona przez PieBiografiaEdytuj
Druga EraEdytuj
W przeszłości był prawdopodobnie Czarnym Númenorejczykiem. Sauron ofiarował mu
najpotężniejszy z Dziewięciu Pierścieni Władzy, który, choć początkowo dał mu wielką moc,
ostatecznie go zniewolił i doprowadził do przemiany w upiora. W Śródziemiu w tej postaci
zaczął występować od około 2251 roku Drugiej Ery. Od samego początku był przywódcą
Nazgûli.
Przez następne 1200 lat wiernie służył Sauronowi. Walczył w wojnie przeciwko Ostatniemu
Sojuszowi Elfów i Ludzi. W 3441 roku Sauron został pokonany przez Isildura. Wtedy też on jak i
pozostałe upiory pierścienia przestali pojawiać się w Śródziemiu.

Trzecia EraEdytuj
Sauron w 1050 roku Trzeciej Ery wybudował twierdzę w Dol Guldûr. Spowodowało powrót
Dziewięciu Nazgûli do Śródziemia. Wódz Nazgûli udał się na północ Śródziemia, gdzie założył
swoje królestwo, Angmar. Przyjął tytuł Czarnoksiężnika z Angmaru, ponieważ ukrywał swoją
prawdziwą tożsamość. Jego celem było zniszczenie państw skłóconych Dúnedainów z
podzielonego Arnoru. Ostatecznie dokonał tego po ponad 600 latach zażartych wojen, gdy w
1974 Trzeciej Ery roku podbił Arthedain. Rok później został jednak pokonany w bitwie pod
Fornostem przez armię Gondoru.. Musiał uciekać z północy.
Nazgule
Na czele Nazguli
LiduhDodany przez Liduh
Zebrawszy na nowo resztę Nazgûli, Czarnoksiężnik przybył potajemnie do Mordoru w 1980
roku, by przygotować krainę na powrót Saurona. W 2000 roku poprowadził atak na Minas Ithil,
które padło dwa lata później. Osiadł w tej warowni, zwanej odtąd Minas Morgul. W 2043 roku
rzucił wyzwanie znienawidzonemu przez siebie Eärnurowi, który został wtedy królem Gondoru.
Siedem lat później ponowił wyzwanie, a gdy monarcha je przyjął i przybył do Minas Morgul,
Czarnoksiężnik pojmał go i zabił. Przez następne lata nie ruszał się ze swojej siedziby.
Uczynił to dopiero na początku Wojny o Pierścień. 20 czerwca 3018 roku zaatakował Osgiliath i
zdobył jego wschodnią część. Wraz z resztą upiorów przeprawił się przez most na Anduinie nim
zburzyli go Gondorczycy. Nazgûle ruszyły następnie na poszukiwanie Jedynego Pierścienia.
Czarni Jeźdźcy przemierzyli Rohan, zapuścili się do Doliny Anduiny, gdzie szukali siedzib
hobbitów, by w końcu skierować się do Eriadoru.
W okolicach Shire'u pojawili się w wrześniu. Gdy część jeźdźców penetrowało Shire i Bree on
sam pozostawał w obozie w Andrath. Do pościgu włączył się, kiedy Frodo Baggins, wraz z
towarzyszami i Obieżyświatem, opuścił Bree. 3 października, wraz z innymi upiorami,
zaatakował czarodzieja Gandalfa Szarego na Wichrowym Czubie i zmusił go do opuszczenia
tego wzgórza. Dzięki temu trzy dni później mógł, w tym samym miejscu, napaść na obozowisko
Obieżyświata i hobbitów. Zranił wówczas nożem Morgulu Froda. Prawie udało mu się zdobyć
Pierścień przy brodzie na Bruinen, lecz poniósł klęskę – wody rzeki posłuszne woli Elronda,
pochłonęły jego oraz resztę Nazgûli. Pozbawiony cielesnej powłoki musiał uciekać do Mordoru.
Zapewne Czarnoksiężnik w osgilliath
W trakcie oblężenia Osgiliath
LiduhDodany przez Liduh
w ciągu następnych miesięcy zajmował się tam przygotowaniami do wojny.
10 marca 3019 roku wyruszył z Minas Morgul na czele wielkiej armii. Wtedy to omal nie wykrył
Froda, wędrującego, wraz z Samem i Gollumem, ku przełęczy Cirith Ungol. Następnie, w
trakcie zaciekłych walk, Czarnoksiężnik zdobył Osgiliath i sforsował mury Rammas Echor.
Kierował potem oblężeniem Minas Tirith. Gdy taran rozbił Wielką Bramę miasta, Wódz wjechał
do stolicy Gondoru i tylko Gandalf Biały odważył się stawić mu czoło. Jednak właśnie w tym
momencie nadciągnęła odsiecz Rohirrimów.
W bitwie na polach Pelennoru Wódz Nazgûli używał maczugi jako broni. Śmiertelnie ranił króla
Théodena, lecz sam zginął z ręki Éowiny. Tak spełniła się przepowiednia Glorfindela, która
mówiła, że Wódz Nazgûli nie może zginąć z ręki mężczyzny.

CiekawostkiEdytuj
Według niektórych badaczy twórczości Tolkiena, owym Czarnoksiężnikiem był Isilmo, brat
królowej Númenoru, Tar-Telperiën.rścień Władzy