lekko zirytowała mnie reżyserska maniera dzielenia ekranu na mniejsze prostokąty. Ale zreflektowałem się. No przecież strona komiksowej książeczki formatu A4 też często bywa dzielona na kilka mniejszych obrazków.

Co natomiast reżyser chciał osiągnąć za pomocą aż tak licznych zbliżeń twarzy? Jakąś psychologiczną głębię? Oj, to chyba nie w takim filmie byśmy tego oczekiwali.

PS Gdy Bruce przeobraża się w Hulka i gwałtownie rośnie - jego odzież i obuwie nie wytrzymują i pękają. Ale jego spodenki okazują się na tyle elastyczne, że nic w nich nie trzaska. Zaś po powrocie do ludzkich rozmiarów Bruce Banner znów ma spodenki na właściwym miejscu. Chmmm.