tak bardzo słaby, że sami twórcy filmu zastąpili jedną kluczową scenę rozmowy bohatera podkładem z muzyki klasycznej.

Aktorsko i kinematograficznie całkiem niezły, ale psychologicznie to prawie żadna z postaci nie ma sensu. Twórcy ratują się z większości wpadek po prostu przez porzucenie wątku.

Rzym. Guido pracuje w niepełnym wymiarze godzin jako magazynier, wieczorami wypija parę drinków w barze u dziewczyny, która mu się podoba. Lubi też towarzystwo swojego sąsiada, emerytowanego profesora (Jerzy Stuhr). Jest zadłużony po uszy. Pobity przez zbira wysłanego przez wierzycieli Guido jest u kresu wytrzymałości....