"Iceman - historia mordercy" z 2013r. to film, i w ogóle coś innego niż wszystkie produkcje z gatunku/podgatunku thrillera i kryminału, które ukazały się w dość sporej ilości kinematografii. A głównie ze względu na paradoksalnie wtłoczony tragi-dramatyczny wątek postaci Richarda Kuklinskiego. Jak bardzo wstrząsającym, będącym prawie jak gra psychologiczna wokół sposobu działania ludzkiej psychiki, jej mechanizmów obronnych oraz zazębionym przy sylwetce Kuklinskiego, którego ciężko nazwać seryjnym, psychotycznym mordercą, filmem okazał się "Iceman", mogłem przekonać się o tym, zaraz po jego seansie. Granica prawie się zatarła. Z jednej strony rodzina, a z drugiej praca, która ,,lekką" nie jest, ale daje podstawę finansową, by utrzymać siebie i bliskich. Chłód, wyrachowanie, stagnacja emocjonalna w ,,pracy", pozwoliły Kuklinskiemu żyć, jak normalny człowiek, jak przykładny ojciec, tuż przy swojej rodzinie. A to miało swoje konsekwencje. Szczera prawda przeraża dużo bardziej niż najbardziej skryte kłamstwo. Co musieli czuć bliscy zawodowego zabójcy, gdy dowiedzieli się o jego nieprzykładnej, drugiej tożsamości.

Jednym słowem ciężki kawałek filmu. A jaka jest prawdziwa historia Richarda Kuklinskiego, to tego nie wiem. Gdy się ją pozna będzie się miało większe odniesienie do wartości filmu.