Od niezłego, familijnego filmu akcji, jakim była 1 część, przeszło do dłużącej się, mdłej papki, sztucznie nadmuchanej patetyzmem i pseudo filozofią w części 4.
Z przykrością muszę stwierdzić, że film był przewidywalny i bez polotu. Sceny śmierci (które z założenia miały być wzruszające?) były mdłe i nijakie. Nawet główni bohaterowie nie zdawali się być poruszeni.
Patologiczny trójkąt między Katniss, Peetą i Galem był jeszcze bardziej męczący niż w poprzednich częściach i tylko Gale'a mi było żal. Wydawało się, że główna bohaterka pogrywa bezwzględnie z jego uczuciami.
Sama postać Katniss byla zupełnie bez jaj. Przykro mi to pisać, ponieważ lubię Jennifer Lawrence, jednak tu wydawała się zmęczona rolą. (Jak i pozostała część obsady)
Końcówka również pozostawia wiele do życzenia. Była zbyt sielankowa, a bohaterowie bardzo szczęśliwi, nie wydawali się nosić znamion przeżytej traumy. Poza tym ciężko mi stwierdzić, czy między Katniss a Peetą były jakieś uczucia, czy po prostu dziewczyna potrzebowała kogoś, o kogo mogła się troszczyć (jak by nie patrzeć, o Peetę musiała się troszczyć cały czas...) i ze połączył ich lęk przed samotnością i wspólnie przeżyty koszmar.
Film można by było zrealizować dużo lepiej, z większym polotem, dlatego nie mogę zrozumieć skąd te zachwyty nad nim? Nie czytałam książki, a moze to ona Was tak urzekła...jednak ten portal nie służy do oceniania książek. W każdym razie zachęcam do miłej, kulturalnej dyskusji :)