Po latach w końcu wyjaśniło się, co tak naprawdę Mario Bava robił przy tym filmie. Pierwotnie zatrudniony jako doradca od spraw technicznych, Bava był odpowiedzialny za efekty specjalne i zdjęcia trickowe. Jego dziełem jest iluzja Nowego Jorku: wszystkie te rozświetlone drapacze chmur zrobiono z kartonów po mleku, pokrytych fotografiami wykonanymi przez Francesco Bellomo. Scena śmierci Kazaniana nie była kręcona (jak dotychczas sądzono) w Central Parku, tylko w De Paolis studio, z użyciem rysunków na szkle i systemu luster, aby zyskać odpowiednią głębię obrazu. Staw do którego wpada Kazanian to też sztuczka optyczna, w rzeczywistości nie zamoczył nawet stopy. Siedziba jednej z Trzech Matek na Riverside Drive to makieta wykonana przez Bavę, aktorzy i samochody umieszczani byli w jej sąsiedztwie za pomocą tzw. "Schufftan Process" i wymuszonej perspektywy. W ostatnim ujęciu płomienie wydobywające się z okien tejże makiety to nic innego, jak kolejny trick optyczny. Ponadto Bava kilkakrotnie pełnił rolę głównego operatora: zwłaszcza w scenie, gdy Rose Elliot schodzi do piwnicy (jakkolwiek zdjęcia podwodne kręcił Lorenzo Battaglia i nie było tu żadnych efektów specjalnych) i w scenie ostatniej, rozgrywającej się w płonącym budynku, gdy Veronica Lazarr zamienia się w śmierć (trick z tzw. "water glass", wynalazkiem ojca Bavy, Eugenia). W czasie, gdy Dario Argento leczył się hemofilię, Bava zastępował go na stołku reżyerskim kręcąc tak zwane "pick-up shots": krótkie, kilkusekundowe ujęcia bez aktorów (księżyc wyłaniający się zza kotary, koty siedzące na katafalku, szczury biegające po rurze nawadniającej, kocie oczy w ciemnościach, trujący gaz wydobywający się z wywietrznika, etc.), którymi film jest gęsto poprzetykany.
Oczywiście był też technikiem oświetleniowym, ale to każdy kto zna jego filmy na pewno to zauważył.
Fotka z planu (od lewej: Lamberto Bava, Mario Bava, Dario Argento)
http://s1287.photobucket.com/user/HarryRoat/media/11426529_gal_zpsa2cf8586.jpg.h tml