tak znakomity material wyjsciowy (infernal affairs) i "wybitny" rezyser (w cudzyslowiu bo od kilku lat jedzie ponizej swoich mozliwosci) a efekt niestety niesatysfakcjonujacy. uwagi mam takie:
- w oryginale film byl powazny, zimny, wyczuwalo sie silne napiecie i niepokoj, scorsese wymienia czesc z tych cech na ironie. wiele przez to traci, prawie nic nie wygrywa. jest w tym odczuwalne silnie pietno nicholsona, ktory umowmy sie - jest juz ostro zmanierowany i kazda role na przelomie ostatnich kilku (kilkunastu!) lat gra z przymruzeniem oka. ok jesli w ten sposob napisany jest bohater (patrz: 'about schmidt'). ale przez to nie obcujemy niestety z filmowa postacia tylko ze zblazowanym gwiazdorem (nie bojmy sie tego slowa).
- a juz koncowka, w ktorej ginie damon (fuck - po co to, zeby sobie przedszkolaki nie pomyslaly, ze bycie złym poplaca ?) i ten nieszczesny szczur za oknem. kurwa co to jest ? monty python ? tylko tyle scorsese potrafi obecnie zaproponowac od siebie krecac remake ? smiejaca sie z politowaniem i niedowierzaniem kinowa publicznosc - taki mial byc efekt ?
- di caprio i damon robia co moga, wg. mnie graja swietnie (zwlaszcza di caprio, ale tez mial chyba lepiej napisana i bardziej efektowna role). w damonie niestety widac bourne'a i troche trudno sie uwolnic. te same ruchy, ktore silnie wbily sie w leb dzieki dwom swietnym wspolczesnym czesciom bourne'a. chociaz np. w 'syrianie' zagral doskonale, i inaczej.
reasumujac zal patrzec jak jeden z najciekwszych amerykanskich rezyserow traci pare, impet i zabiera sie za remaki cudzych filmow, ktorym nie potrafi sprostac. rezyser, ktory slynal z oryginalnych pomyslow i niesamowitego feelingu. innowator i swiadomy filmowy erudyta. ostatnim mocnym i konkretnym punktem jak dla mnie pozostaje 'casino' (1995), kiedy slychac bylo jak tworca kompromisom mowi wyraznie 'fuck off' i ze siedzi w czyms co go rzeczywiscie interesuje. i co rownie wazne - interesuje takze widzow.